Jak zdiagnozować cukrzycę

Przyczyną wzrostu poziomu cukru we krwi pacjenta jest zmniejszenie produkowania insuliny. Insulina to hormon produkowany przez trzustkę. Główną jego funkcją jest dostarczanie glukozy do komórek organizmu. W postaci czystej glukozy są w stanie przyswoić tylko komórki mózgu i tkanek nerwowych. Wszystkie pozostałe – skóry, mięśni, kości – tylko w obecności insuliny.

Spożywane przez człowieka produkty, podzielone są w żołądku i jelitach, w wyniku czego w krew wchodzi glukoza, która powinna dostarczyć organizmowi niezbędnej do życia energii. Poziom cukru we krwi wzrasta. Jednak, ponieważ insulina jest mało, lub nie ma w ogóle, glukoza nie są wchłaniane przez komórki głodują. Organizm uwalnia kopie zapasy glukozy, glikogenu. Poziom cukru ponownie wzrasta, ale komórki nadal głodują. Głównym źródłem energii jest tłuszcz, do przetwarzania których insulina nie jest wymagane. Człowiek chudnie, czasem mocno. Zazwyczaj dzieje się to przy cukrzycy pierwszego typu.

Poziom cukru we krwi, przy którym glukoza zaczyna wyróżniać się z moczem, nazywa nerek progiem. Zazwyczaj wynosi on 9,0-10 mmol/l Organizm pacjenta przy tym traci, a także różne soli i dużą ilość wody. W konsekwencji, częste i obfite oddawanie moczu i pragnienie.

W procesie rozkładu tłuszczu do krwi dostają się ciała ketonowe, które następnie są wydalane z moczem w postaci acetonu. Rozwija się z cukrzycą kwasicy ketonowej. Pojawia się zapach acetonu z ust. Działanie acetonu na organizm przypomina zatrucie. Obserwuje się osłabienie, zmęczenie, ból brzucha, nudności, czasami wymioty.

Tak więc, podstawowe objawy cukrzycy: • pojawienie się silnego pragnienia;• mocz staje się bezbarwny i lepkiej od cukru, zwiększa jego ilość;• pomimo zwiększonego apetytu, może wystąpić utrata masy ciała, czasami znaczna;• jeśli leczenie nie rozpoczęto, rozwija się kwasicy ketonowej, pojawia się zapach acetonu z ust.

Wszystkie powyższe charakterystyczne przede wszystkim dla chorych na cukrzycę I – go rodzaju. Przy cukrzycy II-go rodzaju utraty wagi nie obserwuje się. Przeciwnie, pacjenci często mają nadwaga. W pierwszej kolejności powinna poinformować ciągłe pragnienie i zwiększone spożycie płynów.

Jeśli zauważysz u siebie objawy cukrzycy, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zaleci badania, które mają potwierdzić lub obalić wstępną diagnozę, ustawić typ choroby, ocenić ogólny stan organizmu i obecność lub brak powikłań.

Podstawowym jest analiza na określenie poziomu zawartości cukru we krwi. U zdrowego człowieka nie przekracza 6,1 mmol/l na czczo. Bardziej specyficzne metody diagnostyczne – test na tolerancję tkanek glukozy. Jest on szczególnie ważny, jeśli poziom glikemii podwyższone nieznacznie, co nie pozwala jednoznacznie ustalić diagnozę. Chory przyjmuje roztwór glukozy. Diagnoza „cukrzyca” jest ustawiany, jeśli przez 2 godziny poziom stężenia glukozy przekracza 11 mmol/l. Test odbywa się w godzinach porannych, na czczo. W przeddzień zaleca się wykluczenie z konsumpcji alkoholu i leków, które przyczyniają się do podniesienia poziomu glikemii.

Te badania pozwalają określić poziom stężenia glukozy w czasie badania. Analiza na określenie poziomu hemoglobiny glikowanej – HbA1c – pozwala stwierdzić o poziomie glikemii w przybliżeniu w ciągu 3 miesięcy. Normalnym jest, jeśli jego wartość nie przekracza 5,9%.

Dodatkowymi metodami diagnostyki są badania na oznaczanie cukru i acetonu w moczu. Pojawienie się w moczu glukozy świadczy o tym, że poziom glikemii przekracza 9 mmol/l, a obecność acetonu – o rozwoju кетоацедоза, ciężkiego powikłania, które może zakończyć się śpiączki, a nawet doprowadzić do śmierci chorego. U zdrowego człowieka glukozy i acetonu w moczu brak.