Jak określić rodzaj liczby mnogiej rzeczowników

Określić rodzaj jest możliwe tylko u tych rzeczowników, które mają formę liczby pojedynczej. Dlatego, aby określić rodzaj, umieść słowo w mianowniku liczby pojedynczej. Charakterystycznym zakończeniem rodzaju męskiego w tej formie będzie zerowe (szafa, światło, niedźwiedź), albo a/ja (ojciec, wujek), rodzaju żeńskiego – a/ja (wiosna, dziewczyna, ślimak), albo zero (mysz, dowcip), średnich – o/e (lato, echo, mleko).

Należy pamiętać, że rzeczowniki kończące się na miękki znak, mogą odnosić się zarówno do rodzaju żeńskiego (rzeczowniki trzeciej koniugacji), jak i dla mężczyzny. Na przykład, „żyto” – to rodzaj żeński, a „słownik” – męski.

W języku polskim istnieje wiele rzeczowników, które nie mają formy liczby pojedynczej: nożyce, spodnie, zegarek, szorty. Większość takich rzeczowników oznaczają przedmioty, które składają się z dwóch części, dlatego ich rodzaj nazywa się dopasować.

Rzeczowniki zapożyczone z innych języków, zewnętrznie przypominające rzeczowniki rodzaju nijakiego, jak zwykle, do średniej rodzaju i dotyczą: nowy płaszcz, aromatyczne kakao. W tym zakresie istnieje wiele wyjątków, zbudowanych na zasadzie różnych analogii (ponieważ rubel, dolar i frank odnoszą się do męskiego rodu, to i euro – męskiego).

Istnieje w języku polskim grupa wyrazów, która ma wartościami zarówno męskiego, jak i żeńskiego rodzaju (na przykład słowo „sonia”). Rodzaj tych rzeczowników jest określana na podstawie kontekstu. Do tego same zasady dotyczą wielu zawód: poseł, lekarz. W tym przypadku необособленное definicja pozostaje rodzaju męskiego (W szpitalu pojawił się młody chirurg Iwanowa), a oddzielne określenie, stojący po imieniu własnego, ma formę rodzaju żeńskiego (Młody chirurg Iwanowa, iman, nadziei, dobrze прооперировала pacjenta).