Mianowniku liczby – jest to początkowa słowna forma rzeczowników, противопоставленная wszystkich innych form pośrednich przypadków: nadrzędnej, дательного, biernik, творительного, предложного. Słowo w mianowniku nigdy nie używany z pretekstem i w ofercie zwykle wykonuje składni funkcji nadający się do imiennej lub części złożonego orzeczenia.
Instrukcja
1
Definiowanie mianowniku liczby imienia rzeczownika dla gramatyczne pytania „kto?” lub „co?”. Na przykład, w zdaniu „Jego matka była sama dobroć” słowo „matka” odpowiada na pytanie „kto?”, a słowo „życzliwość” ? na pytanie „co?”.
2
Dla mianownika głównymi są субъектное i определительное wartości. W pierwszym przypadku ta forma oznacza działacza wykonującego czynność lub przedmiot, na który jest skierowana. Porównaj:”Matka kocha syna”. Słowo „matka” oznacza działacza.”Syn kochamy matkę”. Słowo „syn” oznacza одушевленный przedmiot, na który skierowana jest akcja.
3
Definiowanie субъектное wartość formy mianownika w roli składniowej nadający się w двусоставном ofercie („Syn – student, ale przy tym działa”) lub nadający się do односоставном назывном („Szepty, skromny дыханье, śpiew słowika…”).
4
Определительное wartość formy mianownika jest wyrażony w złożonym именном orzeczenia lub w składniowej konstrukcji aplikacji.”Nowy budynek – to fabryka”. Słowo „fabryka” jest imienna część orzeczenia, która odpowiada na pytanie „co to jest nowy budynek?”.”Kobieta-lekarz zaprosiła mnie do gabinetu”. Słowo „lekarz”, odpowiada na pytanie „kto?”, ? jest to aplikacja, która wykonuje składni funkcji definicji.Należy zwrócić uwagę, że w mianowniku liczby, употребляющийся w определительном wartości, daje inna nazwa przedmiotu według właściwości, jakości, ze względu na płeć, a обстоятельственные wartości mu nie właściwe.
5
Dodatkowymi wartościami mianownika nazwy rzeczownika są: – szacunkowa wartość wyrażona w imiennej części orzeczenia („był dobrym człowiekiem”);- wyrażenie tymczasowego cechy, odnosić sie do przeszłości („W tym czasie był jeszcze narzeczony jej małżonek”);- wartość pouczające восполняющей formy, spożywanym jak w przypadku nazwy własnej („na imię Ola”), jak i нарицательном („On wygląda jak stróż”). Najczęściej mianowniku liczby używa się w tym znaczeniu w nazwach geograficznych („Potem miasto zaczęto nazywać Piotrogrodu”).
Należy zwrócić uwagę
Oprócz rzeczowników, kategorię przypadka mają склоняемые części mowy: przymiotnik, liczebnik, imiesłów i zaimek. Definiowanie mianowniku liczby przymiotników i komunii, na pytania „jaki? jaka? jakie? jakie?”, zadawanych od zdefiniowane nazwy rzeczownika, „ile?” ? dla liczebników ilościowych, „jaki rachunek?” ? dla porządkowych. Zaimki w zależności od rozładowania mogą odpowiadać w mianowniku na pytania „kto? co?” (jestem, jest tym, „co? czyje?” (niektóre, swój), „ile?” (tyle).
Kategoria:
Szkoły
