Problem uzyskania sztucznych kamieni, o właściwościach nie gorszych niż naturalny, zajmowała ludzi od dawna. Chyba od tamtej pory, jak nauczyli się robić biżuterię. Sposób uprawy sztucznych rubinów i innych kamieni szlachetnych został zaproponowany przez francuskiego naukowca Auguste Вернейлем w końcu XIX wieku. Opracowany przez nich aparatura pozwala otrzymywać rubiny w przemysłowych i laboratoryjnych.
Trzeba
- – tlenek glinu;
- – chrom;
- – palnik gazowy;
- – tlen;
- – wodór;
- – муфель.
Instrukcja
1
Kształt kryształu: ruby nazywa корундом. Podobną strukturę krystaliczną ma i szafir, te dwa minerału uprawiane są takie same sposoby. Sam w sobie korund, który nazywa się jeszcze biały szafir, nie ma koloru. Rubin czerwony dzięki хрому. Szafir może być nie tylko niebieski, ale i różowym, żółtym lub pomarańczowym.
2
Aby uzyskać kryształy rubinu w laboratorium musisz urządzenie Вернейля. Jest to pionowy palnik, w której serwowane jest wodór i tlen w stosunku 2:3. Z tym gazem należy działać bardzo ostrożnie. Należy uniknąć wycieku tlenu, do czego stosuje się gazoszczelny simering.
3
Do przygotowania proszku użyj аммониевые ałun, jak to robił i sam Вернейль. Między innymi, tam znajduje się domieszka chromu, przy czym w odpowiedniej koncentracji.
4
W przeciwieństwie do wielu kryształów, które mogą rosnąć tylko z roztworu, bez żadnych dodatkowych warunków, korund powstaje ze stopu sproszkowanego tlenku glinu z dodatkami. Starannie przygotuj proszek. Powinien łatwo się sypać. Jednak tlenek glinu nie trzeba перетирать do tego stopnia, że zaczął parować przy najmniejszym podgrzaniu. Optymalna wielkość cząstek – kilka tysięcznych milimetra.
5
Palnik umieść w ceramiczny муфель, który ochroni rosnący kryształ od chłodzenia. Wynalazca urządzenia robił муфель z okienkiem, zamknięty слюдой. W nowoczesnych instalacjach najczęściej stosowane szyba ognioodporna.
6
W górnej części urządzenia znajduje się pojemnik z chemicznego szkła, do której doprowadzone 2 rurki. Z tego, co znajduje się powyżej, jest tlen, a w dolnej – wodór. Warstwa tlenku glinu znajduje się między nimi. Proszek musi być bardzo mały. W górnej części znajduje się młoteczek, który łatwo wstrząsa pojemność. W środkowej części urządzenia, w zimnej części płomienia, znajduje się ceramiczny trzpień, na który trafia kropla kleju. Z niej i musi rosnąć kryształ.
7
Bardzo ważny moment – chłodzenie. Wynalazca sztucznej syntezy rubinów stosował do tego celu wody. Eksperyment był udany, dlatego może być powtarzane. Dolna część i tak jest w ceramiczną „koszuli”. Na szczycie rurki, na dole której znajduje się palnik, zazwyczaj posiadają wężownicę, pełen bieżącą wodą.
8
Proces otrzymania kryształu wygląda tak. Proszek z górnego zbiornika sypie się przez rurkę w ogień, gdzie topi się i trafia na kołek. Tam znów staje się twardy. Powstaje kula – fragment stożkowatej formy. Ona rośnie, jej szczyt znowu wpada w gorącej część płomienia, w którym następuje wtórne topnienie. Pojawia się grupa kryształów, z których jeden skierowany wierzchołkiem w kierunku większej szybkości wzrostu. To najsilniejszy kryształ, i będzie tłumić inne. Operator może wybrać „obiecujący” kryształ.
9
Dopływ płomienia i proszku można regulować. Na przykład, aby zwiększyć średnicę bouli, konieczne jest, aby proszek zaczął spadać szybciej. Temperaturę płomienia można zwiększyć, jeśli podawać tlen szybciej. Dostępne opcje zależą od tego, kryształ jaki rozmiar potrzebujesz.
Należy zwrócić uwagę
Nie można dopuszczać do gwałtownych zmian temperatury – to może wpłynąć na kształt kryształu.
Kategoria:
Popularne
