Liczba znanych związków chemicznych liczony jest w milionach. W miarę rozwoju nauki i produkcji ich będzie coraz więcej, i zapamiętać je wszystkie, nie jest w stanie nawet najbardziej wykwalifikowany specjalista. Ale można nauczyć się samodzielnie tworzyć formuły, a to pozwoli ci znacznie pewniej poruszać się w świecie związków chemicznych.
Trzeba
- – układ okresowy Mendelejewa;
- – tabela rozpuszczalności soli;
- – pojęcie wartościowości.
Instrukcja
1
Rozważmy układ okresowy pierwiastków Mendelejewa. Zobaczysz, że wszystkie znajdujące się tam elementy są podzielone na grupy. Każda z grup zajmuje określoną kolumnę. W górnym wierszu tabeli widać cyfry rzymskie. One oznaczają numer grupy i jednocześnie są miarą wartościowości pierwiastków zapisanych w każdej kolumnie.
2
Przypomnijcie sobie, co to ma do zaoferowania wiele pokoi. To zdolność atomów danego pierwiastka dawać lub przyjmować elektrony, łącząc się w ten sposób z atomami innych pierwiastków. Jedne elementy w przeważającej części oddają elektrony, inne biorą. W zależności od tego należą one do klasy utleniaczy lub środków redukujących. Podział ten w niektórych przypadkach w zawieszeniu. Niektóre elementy w różnych połączeniach mają różną valence. Przy tworzeniu formuły należy pamiętać, że valence już u tego elementu, który znajdują się w tabeli powyżej i na prawo od innego.
3
Określ, z jakim typem połączenia mamy do czynienia przy sporządzaniu chemicznej formuły. Połączenia mogą być opcjami. Zazwyczaj składają się one z dwóch elementów. Do drugiego typu należą sole, kwasy i zasady. Przypomnijcie sobie, jakie właściwości ma każda z tych grup.
4
Formułę binarnego połączenia zrób, opierając się na układzie okresowym Mendelejewa. Określ, który z wchodzących w skład połączenia substancji jest metalem, a jakie — niemetale. W tabeli spojrzeć valence każdego z tych elementów. Od tego zależy miejsce elementu w formule. Przed przyjęło się pisać metal lub element, który valence mniej. Zapisz kolejno oba elementy. Zobacz w tabeli, ile elektronów może oddać lub przyjąć każdy z nich.
5
Określ, ile związków musi powstać, aby system był stabilny. Do tego spisać oba elementy w pobliżu. Na dole zaznacz indeksy oznaczające liczbę elektronów, które każdy z elementów może oddać lub przyjąć. Nad indeksami zaznacz znaki „+” lub „-„, w zależności od tego, czy element jest dawcą lub odbiorcy. U metalu będzie znak „+”, u tlenu, odpowiednio, „-„. Zabierzcie plus i minus i zamienić indeksy. W sumie jako formułę prostego binarnego połączenia można wyrazić jako Э1х Э2у, gdzie Э1 i Э2 — elementy z różnych валентностью, a x i y — ilość atomów każdego pierwiastka, niezbędne do stworzenia stabilnego systemu.
6
Wyprowadzić ogólny algorytm do tworzenia formuł opcji połączeń. Składa się on z czterech kolejnych działań. Trzeba nagrać symbole elementów, umieścić nad każdym z nich valence, znajdź najmniejszą wielokrotność валентностей i podzielić otrzymany wynik na valence każdego elementu. Ostateczny wynik i będzie indeksem w formule.
7
Zobacz tabelę rozpuszczalności soli. Formuły wszystkich złożonych związków składają się z symboli wirtualnych i rzeczywistych kationów i anionów. Do pierwszej grupy należą elementy, które oddają elektrony. Znajdują się one w prawej kolumnie tabeli. Z lewej strony można zobaczyć aniony, czyli przyjmujących elementy.
8
Napisz obok oznaczenia obu elementów lub elementu grupy. Dalej należy postępować dokładnie tak samo jak przy tworzeniu formuły binarnego połączenia. Najpierw określ, ile elektronów może oddać element lub grupę, a następnie — ile musi oddać, aby uzyskać stabilny system.
Kategoria:
Nauki przyrodnicze
