Bezpośrednie mowa jest używany w artystycznych, publicystycznych, naukowych i popularnych tekstach dla дословной transmisji wypowiedzi lub myśli innej osoby. Oferty z prostej mowy składają się z dwóch części: replika postaci i objaśnienia autora. Łączenie elementów odbywa się bez wprowadzenia związków. W zależności od lokalizacji w zdaniu słów autora istnieje kilka sposobów projektowania prostej wypowiedzi na piśmie. Dla każdego z nich można sporządzić specjalny system.
Instrukcja
1
Przeczytaj tekst, dla którego chcesz utworzyć schemat. Znajdź prostą mowę. Dla jasności, można ją wyróżnić, na przykład, podkreślić czerwonym ołówkiem. Określ, gdzie zaczynają się i kończą słowa autora. Ich podkreśl ołówkiem niebieskiego koloru. Należy zwrócić uwagę, kontynuuje, czy bezpośrednie chodzi po słowach autora. Może ona składać się z jednego lub dwóch zdań, związanych między sobą tonalnie.
2
Zaznacz, jakie emocjonalne zabarwienie ma bezpośredni mowy. Oferta może być wykrzyknik, повествовательным, znaki zapytania. W końcu go umieścić odpowiedni znak interpunkcyjny, że ważne jest, aby odzwierciedlić w schemacie.
3
Użyj objaśnienia do sporządzenia schematu. Słowa autora, zazwyczaj oznaczają wielką lub małą literą „a”, wypowiedź postaci – wielką lub małą literą „p”. Mowa postać jest w cudzysłowie. Od słów autora ją oddziela kreska. Jednak kreska nie stawia się przed prostą mową, rozpoczynającego zdanie.
4
Sprawdź zbudowanego przez ciebie schematu. Musi ona spełniać jeden z poniższych wzorów. Jeśli twój wariant różni się od standardowego, może popełniłeś błąd przy określaniu miejsca prostej mowy i słów autora, albo brakowało odpowiedni znak interpunkcyjny.
5
Schemat nr 1: bezpośredni przemówienie przed słowami autora. Wypowiedź postaci pisze się z wielkiej litery i jest w cudzysłowie. W końcu to stawia się przecinek, wykrzyknik lub znak zapytania w zależności od intonacji zdania. Słowa autora są pisane z małej litery i oddzielone od prostej mowy kreska. Przykłady:
1. „Goście narzekać” – powiedział ojciec.
2. „Goście narzekać!”, – cieszył się ojciec.
3. „Goście cię tu sprowadza?” – zdziwił się ojciec.
Dla tych propozycji schematu będą wyglądać w następujący sposób:
1. „P” – a.
2. „N!” – a.
3. „P?” – a.
1. „Goście narzekać” – powiedział ojciec.
2. „Goście narzekać!”, – cieszył się ojciec.
3. „Goście cię tu sprowadza?” – zdziwił się ojciec.
Dla tych propozycji schematu będą wyglądać w następujący sposób:
1. „P” – a.
2. „N!” – a.
3. „P?” – a.
6
Schemat nr 2: bezpośrednie chodzi po autora. Słowa autora są pisane wielką literą. Po nich stawia się dwukropek. Dalej w cudzysłowie z wielkiej litery należy bezpośrednie chodzi. Przykłady:
1. Ojciec powiedział: „Goście narzekać”.
2. Ojciec się ucieszył: „Goście narzekać!”
3. Ojciec zdziwił się: „Goście cię tu sprowadza?”
Schematy podobnych ofert mają widok:
1. A: „P”.
2. A: „P!”
3. A: „P?”
1. Ojciec powiedział: „Goście narzekać”.
2. Ojciec się ucieszył: „Goście narzekać!”
3. Ojciec zdziwił się: „Goście cię tu sprowadza?”
Schematy podobnych ofert mają widok:
1. A: „P”.
2. A: „P!”
3. A: „P?”
7
Schemat nr 3: słowa autora wewnątrz prostej mowy. W tym przypadku w cudzysłowie jest całe zdanie. Po pierwszej części mowy bezpośredniej stawia się przecinek. Autorska część się pisze z małej litery. Przed słowami autora i po nich stawia się myślnik. Druga część prostej mowy może być kontynuacją pierwszej, wtedy pisze się z małej litery. Jeśli to samodzielne zdanie, po słowach autora jest umieścić punkt i dalej tekst zaczyna się z wielkiej litery. Przykłady:
1. „Goście narzekać – powiedział ojciec – pójdę im naprzeciw”.
2. „Goście narzekać – powiedział ojciec. – Pójdę im naprzeciw”.
Odpowiednie schematy zdań w tym przypadku:
1. „N, – a, – p”.
2. „N – a. – P”.
1. „Goście narzekać – powiedział ojciec – pójdę im naprzeciw”.
2. „Goście narzekać – powiedział ojciec. – Pójdę im naprzeciw”.
Odpowiednie schematy zdań w tym przypadku:
1. „N, – a, – p”.
2. „N – a. – P”.
8
Schemat nr 4: bezpośredni mowa w środku słów autora. Pierwsza część słów autora pisane z wielkiej litery, druga – z małej. Bezpośrednie mowa jest w cudzysłowie. Przed nią stawia się dwukropek, po niej – tonalnie odpowiedni znak interpunkcyjny i kreska. Przykłady:
1. Ojciec powiedział: „Goście narzekać” – i poszedł im naprzeciw.
2. Ojciec się ucieszył: „Goście narzekać!” – i ruszył im naprzeciw.
3. Ojciec zdziwił się: „Goście cię tu sprowadza?” – i ruszył im naprzeciw.
Dla takich zdań nadają się następujące schematy:
1. A: „P” – a.
2. A: „P!” – a.
3. A: „P?” – a.
1. Ojciec powiedział: „Goście narzekać” – i poszedł im naprzeciw.
2. Ojciec się ucieszył: „Goście narzekać!” – i ruszył im naprzeciw.
3. Ojciec zdziwił się: „Goście cię tu sprowadza?” – i ruszył im naprzeciw.
Dla takich zdań nadają się następujące schematy:
1. A: „P” – a.
2. A: „P!” – a.
3. A: „P?” – a.
Kategoria:
Szkoły
