Jak ustalić obrażenia
Zgodnie z przepisami kodeksu karnego rozróżnia się trzy stopnie uszkodzenia ciała: poważne, umiarkowane i lekkie. Określają stopień uszczerbku na zdrowiu pracowników medycyny sądowej. Wszelkie uszkodzenia ciała należy klasyfikować z punktu widzenia anatomicznego integralności tkanek, narządów i ich funkcji, powstałe na skutek zewnętrznych czynników traumatycznych.
Instrukcja
1
Należy rozważyć następujące pytania w trakcie badań kryminalistycznych, aby zidentyfikować stopień ciężkości szkody dla zdrowia:- charakter i lokalizację uszkodzeń spowodowanych ofiary;- widok traumatyczne działania (przedmiotu), który spowodował uszkodzenia;- cechy traumatyczne czynnika (przedmiotu);- w okresie wcześniejszym szkody;- mechanizm uszkodzenia. Należy pamiętać przy ustalaniu stopnia i wspólne decydujące o zakwalifikowaniu objawy, a mianowicie:- zagrożenie życia poszkodowanego;- czas trwania zaburzenia zdrowia;- trwałej utraty całkowitej niezdolności do pracy;- utrata narządu lub utratę organ jego funkcji;- przerywanie ciąży z przyczyn od ofiary powodów.
2
Do rozpoczęcia pracy wystarczy tylko jeden квалифицирующего cechy. Ale jeśli jest ich kilka, zdefiniować stopień uszkodzenia ciała dla tego z nich, który będzie pasował do większości stopnia uszczerbku na zdrowiu. Wszystkie materiały, użytkownik będzie zobowiązany przekazać do wglądu w policji, badacza lub do sądu.
3
Jeśli zainstalowałeś, że u poszkodowanego jest krótkotrwałe zaburzenia zdrowia (nie więcej niż trzy tygodnie) lub niewielka utrata kondycji (do 5%), to takie obrażenia zabrać do lekkiego stopnia. W tym przypadku śledztwo może zostać rozwiązana na jego wniosek.
4
Jeśli u poszkodowanego jest niegroźny dla jego życia długotrwałe zaburzenia zdrowia (ponad 21 dni) lub znaczna niepeå 'nosprawnoå” ci (ale mniej niż 30%), квалифицируйте to jak uszkodzenia ciała umiarkowane. Karnej w takich warunkach stosowany ruch, niezależnie od pozycji ofiary.
5
Zanieś do poważnych obrażeń ciała:- zagrożenie dla życia poszkodowanego szkody dla zdrowia;- utrata narządu lub utratę organ funkcji;- utratę słuchu, wzroku, mowy;- utratę wydajności o ponad 30%;- trwałe zeszpecenie twarzy;- nieodwracalne zaburzenia psychiczne;- przerwanie ciąży z powodów niezależnych od poszkodowanego powodów.