Jak uniknąć kłótni z rodzicami
Kłótnie rodziców i dzieci – temat jest naprawdę ogromne. Zdarzali się wcześniej, zdarzają się teraz, będzie się działo i kiedy obecne dzieci same stają się matkami i ojcami. Po prostu dlatego, że u różnych pokoleń różne punkty widzenia dosłownie na wszystko. Ale rodzice są święcie przekonani, że oni lepiej wiedzą, czego potrzebują ich dzieci, a dzieci (zwłaszcza, już dorosłymi), oczywiście, mają prawo przeciwny punkt widzenia.
Instrukcja
1
Przede wszystkim pamiętaj: masz do czynienia z ukochanymi. Tak, czasami rodzice są brzydkie, niesprawiedliwe, bardzo бесцеремонными (z punktu widzenia dziecka, naturalnie). Ale to mama i tata. Dlatego odcień, dość istotny w kontaktach z rówieśnikami, kolegami, którzy czasami też pozwalają sobie na zbyt wiele, tutaj jest nieprawidłowy.
2
Ograniczaj się, odpowiadaj grzecznie, nawet jeśli w środku wszystko się gotuje i bardzo chce огрызнуться. Raz zniknie główny powód kłótni – chamstwa (już z punktu widzenia rodziców).
3
Inna przyczyna – obojętność dziecka, lenistwo, niechęć do pomagania. Oto charakterystyczny przykład: zmęczona matka wraca z pracy i widzi, że dziecko nie wykonał zlecenia: śmieci nie skazany, naczynia nie prać. Oczywiście, była zirytowana, dochodzi roszczeń. Słowo za słowo, i wybucha kłótnia. Oczywiście, dziecko będzie wymówki: lekcje w szkole, dodatkowe zajęcia. On też jest człowiekiem, on też jest zmęczony. Ale czy tak trudno było znaleźć kilka minut, aby pomóc matce w domu? Ten wysiłek w pełni się opłaciło by. I mama byłaby zadowolona, i kłótni by się nie stało.
4
W wyżej opisanym przypadku, w odpowiedzi na roszczenia matki kosztowało by nie zatrzasnąć, a powiedzieć: „Przepraszam, ja po prostu nie zdążył. Nam zadał taką skomplikowaną temat!”. Dla każdej normalnej matki nauka dziecka – bardzo ważna sprawa, zrozumiała by.
5
A co w przypadkach, gdy dzieci są już dorosłe, co więcej, sami stali się rodzicami, a ojciec i matka nadal odnoszą się do nich jak do bezradne dzieci? Dzwonią po kilka razy dziennie, dają wskazówki, a to i kategoryczne wskazówki. Można zrozumieć zndnerwowanie dzieci. Tu tylko dwa wyjścia. Lub dowiedz się, jak przejść wszystkie „mimo uszu” – spokojnie wysłuchać, podziękuj, zapewnij, że należy wziąć pod uwagę ich rady i opinie. Zrobisz tak, jak sam uważasz. Lub grzecznie, ale stanowczo dać do zrozumienia rodzicom, że już nie potrzebujesz taka „gęsta” opieki.