Jak rozwiązywać złożone zadania z mechaniki teoretycznej
Obszarem nauki mechaniki teoretycznej jest mechaniczny ruch ciał materialnych i prawa interakcji między nimi. Największe zastosowanie metody tej nauki znaleźli się w tworzeniu różnych środków technicznych i mechanizmów.
Instrukcja
1
Rozwiązanie każdego zadania sprowadza się do wykonania następujących czynności: nauka i analiza danych źródłowych, krótki wpis warunków zadania, rozważanie sposobu rozwiązania i opracowanie planu, odpowiednia zasad nauczania dyscypliny rekord rozwiązania i jego kontrola.
2
Aby rozwiązać zadanie z mechaniki teoretycznej, należy zdefiniować zestaw określonych postanowień tej dziedzinie, który zawiera przepisy, wzory, zasady i definicje. Ten zestaw powinien maksymalnie odpowiadać warunkom zadania i właściwie prowadzić do uzyskania rezultatu.
3
Uważnie przeczytaj warunki początkowe. Mechanika teoretyczna – to techniczna nauka, dlatego ważna jest dokładność. Ważne jest, aby zbadać każdą frazę, aby zrozumieć, że w warunku zadania jest priorytetem, a co drugorzędne.
4
Narysuj схематичное obraz lub wykres nanieść dane w założeniu wartości i ich znaczenia, ulozyc dołączone siły. Pożądane jest, aby przestrzegać skala wartości, o których mowa w warunku, aby obraz bardziej szczegółowy. Im lepiej będzie rysunek, tym szybciej znajdziesz rozwiązanie, a do tego to uwolni cię od konieczności zachować w pamięci wszystkie dane źródłowe.
5
Graficzny obraz w zadaniu występuje modelem zachowania materialnego ciała, który pomoże odkryć ukryte siły interakcji i zależności między wielkościami. Spójrz na gotowy obrazek i zadaj sobie kilka pytań, na przykład obiektu, który bierze udział w zadaniu (punkt materialny lub ich system, solidne i ciało, itp.) i w jakich warunkach, czy porusza się ciało, że trzeba znaleźć i jaka jest jednostka miary tej wielkości, czy jest stała lub zmienia się, jakie oryginalne wartości można używać do wyszukiwania, jakie wzory, prawa itp.
6
Właściwie rozwiązać zadanie z mechaniki teoretycznej – to znaczy nawiązać połączenie między początkowymi danymi i poszukiwanej wielkości (wartości). Czasami więź ta może składać się z kilku ogniw pośrednich wartości. W tym przypadku warto będzie używanie języka hrabiów. Mówiąc prościej, napisz w lewej stronie arkusza nazwy początkowych wartości, przeciągnij je w kółko, a po prawej stronie zaznacz nazwy wypadkowych wartości. Między nimi napisz nazwy pośrednich wartości i połączyć wszystkie kubki linie ze strzałkami skierowanymi w kierunku od znanego do nieznanego.
7
Po sporządzeniu planu można przystąpić do nagrywania rozwiązania. Napisz w kolejności przyjętej w poprzednim kroku, stosowane formuły i potrzebne słowa, jeśli wymaga wyjaśnienia. U wypadkowej wartości umieścić wymiar w nawiasach.