Jak obliczyć maskę podsieci

Maska podsieci, jak i sieciowy adres, przedstawia cztery jednobajtowe liczby (dla wersji protokołu IPv4, w protokole IPv6 stanowią 8 grup шестнадцатибитовых cyfr). Na przykład: adres IP o numerze 192.168.1.3 maska podsieci 255.255.255.0. W sieciach TCP/IP, maską nazywa bitowa karta, która określa, jaka część adresu sieciowego jest adresem sieci, a która adresem hosta. Do tego maskę podsieci należy przedstawić w postaci binarnej. Te bity, których wartości nie jest ustawiony w jednostce, wskazują na adres sieci, a bity, których wartości są równe zeru – wskazują na adres hosta. Na przykład, maska podsieci 255.255.255.0. Można ją przedstawić w postaci binarnej: 11111111.11111111.11111111.00000000. Wtedy do adresu 192.168.1.1 część 192.168.142 będzie być adresem sieci, a .142 – adres hosta.

Jak widać z poprzedniego kroku, nie ma ograniczenia na liczbę węzłów i sieci. Otrzymywany jest z ograniczenia na liczbę представимых określonej liczby bitów opcji. Jeden bit może kodować tylko 2 stany: 0 i 1. 2 bity – cztery stany: 00, 01, 10, 11. W ogólnym przypadku, n bity kodują 2^n stanów. Przy tym należy pamiętać, że wszystkie jednostki i wszystkie zera w adresie hosta i sieci zarezerwowane standardem dla oznaczenia „bieżący węzeł” i „wszystkie węzły”. Tak więc okazuje się, że całkowita liczba węzłów w sieci jest określana wzoru N=(2^z)-2, gdzie N – całkowita liczba węzłów, z – liczba zer w formacie widoku maski podsieci.

Pamiętaj, że maska może być wykonane z dowolnych liczb. Pierwsze bity maski zawsze pojedyncze, ostatnie – zerowe. Dlatego czasami można spotkać format adresu w postaci 192.168.1.25/11. To oznacza, że pierwsze 11 bit adresu – adres sieci, ostatnie 21 – adres hosta w sieci. Ten wpis jest zgodny z adresem 192.168.1.25 i masce podsieci 255.224.0.0. Przy obliczaniu maski podsieci należy wychodzić z liczby komputerów w sieci. Należy pamiętać i jej ewentualne rozszerzenie: jeśli liczba komputerów przekroczy możliwą do tej sieci, trzeba będzie ręcznie zmienić wszystkie adresy i maski na każdym komputerze.

Adresowanie jest klasowej i бесклассовой. Podział na klasy był wykorzystywany w starszych implementacjach protokołu, a później, wraz z rozwojem internetu, została poszerzona o бесклассовой adresowalnych. Klasowa adresowanie wyróżnia 5 klas: A, B, C, D, E. Klasa określa, ile bitów adresu będzie mieć pod adres sieci, a ile pod adres hosta. W tym przypadku nic liczyć nie będzie. W klasie A pod adres sieci przeznacza się 7 bitów, w klasie B – 14 bitów, w klasie C – 21 bitów. Klasa D jest używany do rozsyłania, a klasa E jest zarezerwowany dla eksperymentalnego użycia. Przy tym kilka pierwszych bitów adresu są używane do określenia jego klasy. W klasie A to 0 w pierwszym bitów, w klasie, W – 10, w klasie Z – 110, w klasie D – 1110, w klasie E – 11110.

Klasowa adresowanie ograniczonej elastyczności protokołu IP w zakresie przydzielania adresów i zmniejszał ilość możliwych. Dlatego została przyjęta adresowanie bezklasowe. W celu znalezienia maski najpierw ustalić, ile węzłów będzie u ciebie w sieci, w tym bramy i inne urządzenia sieciowe. Dodajmy do tego grona dwie i zaokrąglij jego w górę do najbliższego stopnia dwójki. Na przykład, masz plany 31 komputer. Dodajmy do tego dwa, otrzymasz 33. Najbliższy stopień dwójki – 64, czyli 100 0000. Następnie uzupełnij wszystkie starsze bity jednostkami. Otrzymasz maskę 1111 1111 . 1111 1111 . 1111 1111 . 1100 0000, co w systemie dziesiętnym będzie 255.255.255.192. W sieci z taką maską można uzyskać 62 różnych adresów IP, nie zastrzeżonych w standardzie.