Jak nauczyć dziecko myśleć

Korzystny czas dla rozwoju myślenia u dziecka następuje po roku. W tym czasie dziecko rozumie świat we wszystkich jego przejawach i wzory. On otwiera dla siebie cechy i właściwości przedmiotów, uczy się i zapamiętuje je, aby potem korzystać. Z tego subiektywnego doświadczenia rozwija się dalsze myślenie, pamięć i spostrzegawczość. Aby pomóc dziecku, zaproponuj mu proste, ale ciekawe gry. W młodym wieku dziecka potrzebne są różne сортеры, sznurowania, gry z powiązanych z obrazkami. Podobne zadania pozwoli dziecka pomyśleć o tym, rozwija się u niego przedmiotowo-logiczne myślenie.

Po dwóch latach trochę wiedzy o otaczającym świecie, doświadczenie, który już się pojawił, a także zdolność do wyciągania wniosków pomogą dziecku rozwiązywać coraz bardziej złożone zadania. Zaproponuj mu konstruktorzy, układanki i puzzle z dużymi elementami. Podczas gry teacher (s) z mały, a, pytając, co się zbiera, zadawać pytania naprowadzające. Oczywiście, rozwlekły wypowiedzi nie usłyszysz, ale ta technika pomoże rozbudzić wyobraźnię i logiczne myślenie u dziecka. Bardzo ciekawe gry rpg. Uczą dziecko do poruszania się w przestrzeni, wyciągać wnioski, podejmować ważne decyzje i rozumu.

Dorosły człowiek może skierować swoje myśli na właściwe tory, a małe dzieci myśleć celowo nie potrafią. Zdolność do zarządzania procesem myślenia kształtuje się całkowicie około dziesięciu lat. Ważne jest, aby nauczyć dziecko myśleć nie tylko nad tym zadaniem, ale i tak po prostu, w codziennym życiu, dla zabawy. Wtedy dziecko nie będzie się nudzić. Na przykład, podczas spaceru, staraj się zauważyć i zwrócić uwagę dziecka na różne części: piękno jesiennych drzew, zieleń młodej trawy, śnieżne wzory na oknach itp. Czytając wspólnie książki, omówić bohaterów. Zaproponuj dziecku, aby myśleć o tym, co się mogło stać, zrób ten lub inny postać inaczej. Fantazjować i marzyć razem z dzieckiem.

Spróbuj nauczyć dziecko świadomie myśleć nad każdym życiowej problem lub zadanie. Zajmując się wraz wszelkimi sprawami domowymi, zastanówcie się głośno. Na przykład, można gotować obiad. Argumentować o tym, aby nie zapomnieć dodać sól zupa, pięknie udekorować sałatkę. Mówisz o tym, w jaki pyszny będzie, jak to spodoba się tacie lub babci itp. O tym, że ktoś może zostać niezadowolony, mówić nie trzeba. Nie warto przyzwyczajać dziecko do negatywnych, niepokojące myśli.