Dlaczego отлучали od kościoła
Ekskomunikę – to środek kary wiernych, spotykany w niektórych wyznań religijnych, na przykład w chrześcijaństwie, judaizmie, itp. Procedura zakłada oddzielenie od kościelnych lub wydalenie z Kościoła jako takiego.
Экскоммуникацию (ekskomunika) można podzielić na dwie kategorie: tymczasowy zakaz udział w Sakramentach i соборно głosi ekskomuniki (anathema), kiedy człowiek nie ma prawa uczestniczyć w Sakramentach, modlitwie i pozbawiony komunikacji z wiernymi. Wyklęty może być zdjęta tylko biskup, który posiada odpowiednie uprawnienia. Kościoła отлучению narażone są jak zwykli wierni, jak i słudzy kościoła. Każda wyznań swoje powody dla экскоммуникации, ale wśród najważniejszych można wymienić nieszlachetne przestępstwa: kradzież, cudzołóstwo, uzyskanie lub przekupstwo mianowanie na kościelną stanowisko, naruszenie przepisów kościelnych i t. p. Wyklęty były osoby za апостасию i herezja. Jeśli апостасия to całkowite wyrzeczenie się wiary przez samego człowieka, to herezją nazywa częściowe odrzucenie индивидом dogmatów Kościoła lub inna interpretacja im religijnego nauczania. Ale w każdym przypadku jest to zawsze było uważane za grzech. W Rosji wyrzeczenie się wiary приравнивалось religijnego посягательству i było karane pozbawieniem wolności (katorga, więzienie lub link). Tak samo анафематствованию byli zdrajcy Ojczyzny. Na przykład, Stiepan Razin, Omelian puhaczow prokurator, hetman Mazepa, itp. Tak jak świecka władza stała na ochronie nie tylko imperium, ale i samego Kościoła, dlatego każde wykroczenie przeciw państwa приравнивалось do антицерковным działań, i było karalne kościoła potępieniem przez soborowe анафематствование.Jeśli Rosyjska Cerkiew Prawosławna nie zajmowała się gwałtowne zarzuceniem herezji, to Kościół Katolicki w średniowieczu stał się sławny palenie heretyków na stosach. W Europie takiej kary byli ludzie, złożyli w wątpliwość poprawność nauk religijnych (w przypadku Giordano Bruno) lub oskarżeni o czary. Warto zauważyć, że w tych czasach każdy człowiek, w anonimowym доносу, mógł stanąć przed sądem świętej inkwizycji i być приговоренным na karę śmierci przez powieszenie lub spalenie na stosie.Ale każdy penitent grzesznik zawsze miał prawo na odpuszczenie grzechów i możliwość powrotu na łono Kościoła. Przecież grzeszy, ale jest narażony отлучению od kościoła nie za sam grzech jako taki, a za niechęć do pokuty i poprawy.